Volgens de kalender was het gisteren internationale vrouwendag. Ik heb er nooit zo bij stilgestaan maar de afgelopen weken kwam het herhaaldelijk in het nieuws dus moest ik er wel aan geloven. Nu klinkt dat misschien negatief maar zo is het niet bedoeld. Voor mij, als man, is de vrouw zo’n uitdagend en onvoorspelbaar persoon dat er geen dag hetzelfde is. De vrouw brengt kleur en spanning in mijn leven en ik wil graag dat dit zo blijft.
Gelukkig zijn er ook genoeg vrouwen waar ik als man trots op kan zijn; vrouwen die mij ontroeren, die me raken, die me aan het denken zetten of die zich verzet hebben. Juist omdat het internationale vrouwendag is wil ik een ode brengen aan die vrouwen die iets betekenen of iets betekent hebben.
Allereerst Joni Mitchell. Singer, songwriter, schilder, artiest. Als er iemand is die mij muzikaal kan raken dan is zij het wel. Schitterende, poëtische teksten die zij prachtig muzikaal ondersteunt. Bij haar weet je nooit of de muziek ondergeschikt is aan haar teksten of haar teksten ondergeschikt zijn aan haar muziek. Haar mooiste CD: Hejira uit 1976; die mag in een gemiddelde CD-collectie niet ontbreken. Zo is bijvoorbeeld het nummer Amelia een eerbetoon aan Amelia Earhart.
Amelia Earhart was de eerste vrouwelijke piloot en tijdens haar wereldreid is zij in 1937 verongelukt. In een tijd dat vliegen nog pionieren was en gedomineerd werd door mannen had zij de durf en het lef om achter een stuurknuppel te kruipen. Haar motivatie voor haar, uiteindelijk fatale wereldreis was: “Begrijp alsjeblieft dat ik me heel goed bewust ben van de risico’s. Ik wil het doen omdat ik het wil doen. Vrouwen moeten dingen proberen, zoals mannen dingen hebben geprobeerd. Als ze falen, is hun mislukking alleen maar een uitdaging voor anderen.”
Neem Rosa Parks, een zwarte vrouw die in 1955 weigerde haar plaats in de bus af te staan. Zij had het lef om daar tegen in opstand te komen. Hoe kan de mensheid zeggen dat iedereen gelijk is als er gelijker tijd wetten zijn die het tegenovergestelde doen. Zij heeft laten zien dat je met een kleine handeling verandering kan afdwingen.
Dan Neelie Kroes, Eurocommissaris in Brussel. Een vrouw in een politieke rol met een schitterende uitdaging. Nu is zij verantwoordelijk voor de digitale agenda en moet zij iedereen in Europa proberen te overtuigen dat wij ons digitaal moeten openstellen en de middelen die ons ter beschikking staan in ons voordeel moeten gebruiken. Probeer je maar eens staande te houden tegenover de Euro sceptici en probeer maar eens rekening te houden met de vele verschillende culturen die Europa heeft.
Tot zover deze ode aan vier totaal verschillende vrouwen. Toch moet ik dit stuk met een kritische noot afsluiten. Deze week tekende president Obama in Amerika een nieuwe wet tegen vrouwelijk geweld. Ik denk dat wij in Nederland ook nog een paar stappen moeten zetten. Geweld tegen vrouwen en kinderen kunnen we en mogen we niet tolereren. Natuurlijk zijn mannen en vrouwen verschillend van elkaar maar we zijn wel gelijk aan elkaar; daar brengt geweld geen verandering in. Het wordt tijd dat wij ons dat realiseren. Hebben we daar een internationale vrouwendag voor nodig?
Gekleurde Noten 